Over de zin en onzin van coaching
Er zijn teveel coaches en Nederland coacht zich suf. Dat is zo’n beetje de teneur van berichten die ik onlangs veel tegenkwam op social media en in de pers. Waren er volgens de Kamer van Koophandel vorig jaar nog 63.000 coaches, nu zijn het er al 95.000. Leefstijlcoaching, paardencoaching, burn-outcoaching; voor van alles is tegenwoordig een coach te vinden.
Een wildgroei, waarschuwen sommigen. Omdat coach geen beschermd beroep is, mag iedereen zich coach noemen. Zweverige types en hobbyisten. Mensen die genoeg hebben van hun kantoorbaan. Anderen die na opkrabbelen uit een diep dal denken hoe ze anderen het licht kunnen laten zien, tegen een forse prijs. Zo wordt wel eens over coaching gesmaald.
Werkdruk en ziekteverzuim
Nu zal niet elke coach fulltime met het vak bezig zijn en professionele kwaliteit bieden (geldt voor meer beroepen). Maar die cijfers zeggen ook iets over een behoefte. Ook las ik weer alarmerende berichten over toenemende werkdruk, vooral onder jongeren. Over uitval door mentale klachten, die bijna een derde van het totale ziekteverzuim beslaat. Dan is coaching echt wel zinvol.
Gelukkig hebben werkgevers hier meer oog en budget voor, al was het maar om personeel vast te houden in deze tijden van krapte. Maar het gaat ook om duurzame inzetbaarheid van medewerkers. Zaken als fruit in de bedrijfskantine, hoog-laagbureaus of een betaald fitnessabonnement vinden we langzamerhand heel normaal. Waarom dan geen aandacht voor mentale gezondheid?
Preventie
De kracht van coaching is de preventieve werking. Door tijdig problemen en aandachtspunten onder ogen te zien en door hulp te vragen, kan je een hoop ellende of uitval voorkomen. Steeds meer mensen durven dat, het taboe is eraf. Er zijn natuurlijk talloze boeken, blogs, webinars en podcasts om je op weg te helpen. Toch blijft het lastig om een keuze te maken en om na het wegebben van de inspiratie structureel met die hulpmiddelen aan de slag te gaan. Coaching biedt die structuur. Soms zijn een paar gesprekken al genoeg.
Een coach kiezen
Als jij denkt dat paardencoaching jou echt helpt bij verwerken van bepaalde emoties, moet je dat doen. Wel is het raadzaam om op een paar zaken te letten bij het kiezen van wat voor coach dan ook. Check of die is aangesloten bij een beroepsvereniging, zoals in mijn geval de Noloc voor loopbaanprofessionals. De coach heeft dan een gecertificeerde opleiding gevolgd en de nodige vlieguren gemaakt. Ga ook altijd een gratis en vrijblijvend intakegesprek aan. Het gaat er om dat jij je serieus genomen voelt en vertrouwen hebt in de aanpak van de coach.
Heel belangrijk tenslotte is wat je wel en niet van de coach kan verwachten. Een goede coach bespreekt met jou vooraf je doelen, de aanpak en contactfrequentie. En stel zelf gerust vragen. Daarmee voorkom je misverstanden en teleurstellingen.
Wat vind jij eigenlijk belangrijk in een coach, wat moet die in huis hebben?
Plaats je reactie of vraag onder dit artikel.
Of neem direct contact met mij op.
